maandag 5 januari 2015

Voor de deur

Het is leuk om te ontdekken dat er een cache bij de deur ligt.
Zo ongeveer dan natuurlijk.
Sjaak riep: kom, we gaan.
En we gingen.
schoenen aan, jas aan.
Telefoon en GPS bij de hand.
Aanwijzing volgen, schat opgraven, noteren en weer naar huis.
Nog even met de buurman praten en dan naar binnen.
Jas uit, schoenen uit.
Zijn we vijf minuten weggeweest? Misschien. Het kunnen er ook acht geweest zijn.
Thuis bedachten we dat we de travelbug wel mee hadden moeten nemen.
Want die moet weer ergens anders naar toe.
Sjaak heeft hem aan het begin van de avond weer even opgehaald.
Nu nog zien uit te vinden wat de bedoeling van dat ding is.
Wat heeft de eigenaar er mee voor?
Leuke uitdaging.

De eerste keer

Al heel erg lang, ben ik nieuwsgierig naar het fenomeen geocachen.  Ik hoorde mensen erover, zag verslagen op facebook. Het leek me een goede combinatie van wandelen en speuren.
Totdat ik mensen dichtbij tegenkwam, die er ook aan deden.
Het duurde ongeveer een jaar, voordat we een concrete afspraak hadden gemaakt: de eerste zondag van 2015.
Gisteren was het zover.
We hadden bij die vrienden thuis afgesproken om bij een boterhammetje eerst de technische kant van het verhaal door te nemen en daarna op pad te gaan.
Het boterhammetje werd een kop heerlijke kippensoep en stokbrood met van alles lekkers.
Maar dan toch: de auto in op zoek naar de uitgekozen locatie.
Die was niet moeilijk te vinden :-)
De mannen hadden de beschikking over elk een eigen gps systeem, de dames hun smartfoon. Twee complementerende devices, zo bleek.
De coördinaten werden ingevoegd en zo zijn we op pad gegaan.
De eerste aanwijzing moest ergens onder gezocht worden.
Daar hadden we J. voor, het zoontje van onze vrienden.
Eigenlijk heb je een J. nodig bij je uitrusting: altijd handig om ergens op, in of onder te kruipen.
Een aantal uren later hadden we de caches gevonden.
De één heel makkelijk, elke keer een stukje lopen en dan puzzeltje oplossen en weer verder, totdat we bij de cache kwamen. Om die te kunnen openen was nog wel wat handigheid vereist, maar omdat we met geoefende cachers waren, was dat een eitje.
De tweede kwamen we onderweg naar de derde tegen.
De derde was wat lastiger.
Er moesten veel puzzeltjes worden opgelost. Ook een puzzel waarvan de aanwijzingen verdwenen waren. Maar het blog van voorgaande cachers bracht uitkomst.
Inmiddels was het donker geworden.
Maar met behulp van de zaklampen op de telefoons (hulde aan het huidige tijdperk) was het toch gelukt.
Terug bij de auto was er het volgende probleem. Of moet ik zeggen twee problemen?
Het eerste was, om de verschrikkelijk modderige schoenen op een goede manier uit te krijgen, zodat niet de hele auto onder de prut zat.
toen dat was gelukt, bleek de auto van onze vrienden niet meer te starten. Ook de startkabels van onze auto bleken niet te werken. Dieselprobleempje.
Oplossing gezocht en aan het einde van de avond was iedereen lekker moe weer thuis.
Tot de volgende keer.